آلمان پرجمعیت ترین کشور اتحادیه اروپا، چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا برحسب تولید ناخالص داخلی، پنجمین اقتصاد بزرگ دنیا برحسب قدرت خرید، دومین صادر کننده و سومین وارد کننده بزرگ دنیاست. موتور اقتصادی قاره سبز، 20 درصد بودجه اتحادیه اروپا و 8 درصد بودجه سازمان ملل متحد (سومین کشور در دنیا از این حیث) را تامین می‌کند. همچنین این کشور یکی از کشورهای سازمانی برای همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) با کمترین موانع برای مهاجران با مهارت بالا است.
سیستم مهاجرتی آلمان در مقایسه با کشورهای دیگر مثل آمریکا و کشورهای دیگر اروپایی بازتر است و حد و مرز سالانه ای را در تعداد مهاجران مهارت بالا ندارد، زمان مرحله مهاجرت برای اقدام کوتاه است و اقدام کنندگان برای موقعیت های مهارت بالا به ندرت رد می شوند. فارغ‌التحصیلان دانشگاه از کشورهای دیگر دسترسی نسبتا قوی به بازار کار آلمان دارند. از جهت منفی، پیش‌بینی‌های مهاجرت نیروی کار در دراز مدت در مقایسه با سایر کشورها بسیار ضعیف است. تعداد کارگران مهاجر در کانادا، انگلستان، استراليا و دانمارک پنج تا ده برابر بالاتر از آلمان است. از جمله چالش‌های آلمان این است که کارفرمایان آلمانی با دقت بسیار به استخدام کارگران خارجی مبادرت می‌کنند. همچنین نیاز به مهارتهای قومی زبان آلمانی مانع دشواری برای بسیاری از مهاجران است.
آلمان 50 درصد از پناهندگان کشورهای اروپایی و نیز تعداد زیادی از ایرانیان را در خود جای داده است. دگرگونی بنیادین جامعه آلمان پس از پایان جنگ جهانی دوم، شرایط تازه ای را پدید آورد که در آن اجتناب از رویارویی با بیگانگان دیگر امکان پذیر نبود. طی سال های 1955 تا 1973 تعداد قابل توجهی کارگر خارجی تحت عنوان ” کارگر میهمان ” از کشورهای ایتالیا، یونان، اسپانیا، ترکیه و مراکش با برنامه‌ریزی در مناطق مختلف آلمان اسکان داده شدند، تا کمبود شدید نیروی کار انسانی را جبران کنند.
آلمان در سال 2019، بیشترین تعداد مهاجرانی را که در اتحادیه اروپا زندگی می کردند را گزارش داد، باید بدانید که در سالهای اخیر نیز علیرغم ظهور پدیده‌های مختلفی که در سطح جهان به ویژه در منطقه خاورمیانه به وقوع پیوسته، آلمان همواره تلاش داشته تا دروازه‌های خود را به سوی مهاجرین متخصص و سرمایه‌گذاران باز نگه دارد و مهاجرپذیری مطلوب آلمان برای ساکنین بسیاری از کشورهای در حال توسعه از جمله ایران مایه بسی امیدواری است.